Dorëheqja e Memlit: PDK-ja e ka veç një rrugë përpara nëse s’do që të zhduket

Ishte vera e vitit 2019. Kryetari i asokohshëm i PDK-së, Kadri Veseli, kishte kërkuar që Sami Lushtaku ta lëshonte pozitën e kryetarit të degës në Skënderaj. Donte ta hiqte qafe përmes justifikimit se Lushtaku kishte aktakuzë.

VIDEO: 

Por, Lushtaku rezistoi. Ai e kishte akuzuar PDK-në se udhëhiqej nga katër-pesë persona që sipas tij e mbanin të bllokuar Kosovën dhe që kontrollonin gjithçka në vend. Ishin akuza të rënda. Ishte luftë e ashpër që po ekspozohej në publik.

Sidoqoftë, kjo luftë mes Lushtakut dhe PDK-së në vitin 2019 s’mori shumë vëmendje. Pak muaj më vonë, do të fitonte Albin Kurti zgjedhjet nacionale. Një vit më vonë, krerët e PDK-së do të shkonin në Hagë. Dhe kësisoji, gjithçka nga kjo luftë do të harrohej.

Mirëpo, goditja që PDK-ja i kishte bërë Sami Lushtakut në atë kohë s’erdhi prej hiçit. Ishte në kuadër të përpjekjes që kjo parti të reformohej. Të hiqte ato figura që vuanin nga perceptimi i keq publik. Dhe i hoqi shumë prej tyre.

Kjo përpjekje reformuese e PDK-së vazhdoi me Memli Krasniqin. Prandaj, e pamë edhe një episod të ngjashëm me luftën që e nisi ndaj Ramiz Lladrovcit sivjet. Ai provoi me distancu partinë edhe prej plot figurave tjera që e keqpërfaqësonin si Ardian Kastrati, Hysen Berisha, Xhavit Haliti etj. Dhe s’lejoi partinë që të bashkohej me Fatmir Limajn, edhe pse ky e ka një trup solid elektoral. Pra, e kishte të qartë se PDK-së i duhej një frymë tjetër politike. E këtë mund ta shohim në Prishtinë. PDK-ja doli e dyta në garën për Kuvendin Komunal. Para Vetëvendosjes.

Sidoqftë, përpjekja e Memli Krasniqit dështoi. Dorëheqja e sotme e tij e lë këtë parti në kaos. Kjo sepse nuk ka ndonjë figurë tjetër që gëzon respekt dhe që ka vullnet transformues. Të paktën, nuk shihet asnjë i tillë tash për tash në horizont. A është në gjendje Bedri Hamza ta luftojë Sami Lushtakun siç ishte në gjendje Memli Krasniqi ta luftonte Ramiz Lladrovcin? Dyshoj.

Prandaj, është shumë e mundshme që në PDK të triumfojë sharlatanizmi. Dhe kjo e dërgon këtë parti përfundimisht te fati i AAK-së. Pra, në një parti rajonale që lufton për kalim të pragut.

E vetmja formë që kjo parti me u marrë seriozisht është që me e vazhdu përpjekjen reformatore. Atë përpjekje që kërkon goxha sakrifica. Goxha mund. Që nënkupton ndoshta edhe distancim nga Sami Lushtaku dhe të ngjashmit. Sepse politika është edhe luftë perceptimesh. Ti je ashtu siç perceptohesh. Jo ashtu siç mendon se je. Dhe nëse nuk e kupton një gjë të tillë, ka shumë gjasa të zhdukesh.