Një kronikë interesante televizive e Associated Press qarkullon nëpër këndet e errëta e të ndritshme të rrjeteve sociale: herë e prerë, herë për keq, herë për sensacion. Aty na shfaqet ish-kryeministri Hashim Thaçi me familjen e tij të ngushtë para se të shkojë në punë. E gjetëm dhe po i bëjmë anatominë shkurtimisht.
Kronika është e 9 janarit 2008. Pra, një muaj e tetë ditë para se Kosova të shpallte Pavarësinë.
Po i bëhej profili një ish-lideri të rebelëve që u ngjit në majë të pushtetit politik. Donin ta paraqisnin si njeri familjar.
Aty na shfaqet Hashim Thaçi që ndërvepron me gruan dhe të birin. I vetmi njeri që e shohim nga ekipi i tij është truproja. S’ka këshilltarë, s’ka ministra, s’ka shokë.
Por, s’është kushedi çfarë gjëje e jashtëzakonshme siç na thonë botët hashimistë nëpër Facebook.
Në një moment, kur gruaja e tij e quajtur Lumnije i sjell disa gota me lëngje, Thaçi shprehet me humor:
“O doni me ma hupë Qeverinë, do me m’vonu a!”
Qeverinë do t’ia hupte diçka tjetër, por nejse.
Më pas Thaçi shihet duke e lexuar një gazetë të quajtur InfoPress (ibret, ibret). Hajmedet!
Dhe, kur kryhet ajo ndejë e vogël me familjen kalohet në një prej fragmenteve më të prera nga bota e ashpër e Internetit. Me një anglishte të çalë – përqeshshëm të çalë – ai formulon diisa fjali.
“Prioriteti i parë i institucioneve të reja të Kosovës dhe qeverisë time do të jetë që Kosova të bëhet e Pavarur. Dhe jam i sigurt që institucionet e reja të Kosovës do ta, do ta shumë shpejt do ta vendimin e Pavarësisë dhe do të kemi mbështetje nga Shtetet e Bashkuara, Bryseli dhe Nato për njohjen në mënyrë kualitative.”
Thaçi flet në këtë kronikë edhe për gjëra tjera, dhe sërish është skajshëm i varfër në të shprehur.
Kronika mbyllet me të që përshëndetet me të birin dhe gruan.
Adhuruesit e Thaçit duan të theksojnë thjeshtësinë e tij. Urrejtësit e tij duan të theksojnë padijen e tij. Ne duam të theksojmë të dyja thekset.
Domethënia?
S’ka ndonjë domethënie. Në shikim të parë, kjo kronikë paraqet një kontrast të kryeministrit të atëhershëm me të tanishmin. I atëhershmi dukej disi më i ngjashëm me ne, s’e kishte problem ta njihte popullin me gruan e të birin. I tanishmi, jo aq. Por, në tjetrën anë, i atëhershmi duket qartazi më pak i shkathtë në të folur se i tanishmi. E lexonte InfoPressin, qr.
Kjo është kjo.