‘Hiphop therapy’ për listën e Burim Pacollit

Shkruan: Puya

Unë jam rritë me rock. Prej rock’n’rollit të ’60 e deri te grunge-i i ’90-ës. Repin nuk e kam pasë në vena, qysh kish me thanë ni reper. Repi mu ka imponu nëpër party, prej shoqnisë, si ‘91-sh ka qenë zor me nejtë indiferent ndaj ritmeve t’hiphopit n’Kosovë.

E maj n’men kur nejat e festave kulmin e mrrijshin me Drogë për Vesh. Po tinglloj pak si requiem (pun intended për ata që ngojnë rep e politikë). Po flas këtu për influencën e hiphop kulturës për një masë tjetër ma n’periferi t’Kosovës. Sot ngoj rep ma shumë, por prapë jo aq sa me pretendu n’këtë tekst. Megjithatë, edhe me këtë njohje siperfaqësore, një gjë është e qartë: 2po2 duhet me qenë në listë.

Ka një arsye të thjeshtë pse, e s’po i hi tjerave. Hip hop-i gjithmonë ka qenë za i periferisë, reflektim i klasës, tension urban, revoltë, mbijetesë. N’Kosovë, pak kush e ka mishëru këtë gja ma natyrshëm se 2po2 (Besnik Canolli). Ai s’ka ardhë prej lagjeve të privilegjume, prej Dardanisë, prej Ulpianës, atëherë kur reperat tjerë vijshin prej familjeve me stabilitet, punësim e kulturë. Gjyshja e Ledri Vulës, Naxhije Buçinca është ma llegendë se vet Ledri. 2po2 është i Vranjevcit, i një lagje që s’e pas luksin me romantizu realitetin.

Kur përpilojmë top listë, mirë o’ me kanë t’vetdijshëm qysh ankorohet ajo në kuptimet e hiphopit. Zhanër që ka lindë prej varfnisë urbane, prej njerëzve që s’kanë pas akses në skenat e nalta. Prej lagjeve ku energjia kreative përzihet me frustrim. Qaty reperi nuk është artist i sterilizum, por kronist i rrugës. 

Nëse i shfleton tekstet e Besnikut, e merr tensionin e përhershëm mes rritjes e varfnisë. Nëse s’po e huqi fort, me një intervistë bile kallxon qysh ka punu në skele në Francë, m’pati mbetë në mend, sidomos kur e krahason me shumë repera t’top listës që jon rritë me lugë t’dukatit. Besniku është autentik edhe një listë që pretendon me i rangu ma të mirët, autenticiteti nuk është luks, është kusht.

Burim Pacolli ka vesh t’mprehtë kritik, kjo nuk diskutohet. Por qysh e tha edhe Besniku, nji liste subjektive duhet me ia shtu dimenzionin historik të gjësë. Aty ku Besniku ulet komkryq. 

Dhe me rahatinë e të dielës po e përmbyll këtë oped muzikor duke e thanë edhe një herë: me e përjashtu 2po2 prej panoramës së repit kosovar s’bon. Se nejat e vogla në kafiqat e qosheve t’Kosovës s’pajtohen. 

Një listë pa të, është listë që harron prej kah ka nisë rrëfimi.